„Krupnik staropolski”

Składniki:

0.5 kg (0.6 l) miodu pszczelego, 0.6 l wody, skórka z 2 pomarańczy (cienko skrojona), 20 g cynamonu, 8 - 10 ziarenek zielu angielskiego lub goździków, 1 łyżeczki gałki muszkatołowej, 1 laska wanilii lub 2 fiolki esencji waniliowej, 2 łyżki kwiatu licowego, 2 łyżki kwiatu bzu czarnego, 1 łyżeczka kwasku cytrynowego, 1 l spirytusu 90°.

Sposób wykonania:

    Miód z kwaskiem ugotować do lekkiego zarumienienia. W małym rondelku, w małej ilości wody gotować (pod przykryciem) korzenie. Pod koniec gotowania włożyć skórkę pomarańczową, przecedzić i dopełnić do 0.6 l gorącą wodą. Korzenny wywar wlać do gorącego miodu, razem zagotować, odstawić z ognia i ostrożnie wlać spirytus i ewentualnie esencję, po czym wszystko zmieszać. Zależnie od potrzeby dopełnić krupnik wrzątkiem do 2.2 l. Cedzić natychmiast przez watę lub gęste płótno (jeżeli krupnik ostygnie nie da się przesączyć), odstawić na co najmniej 3 tygodnie, ale ini dłużej będzie stał, tym będzie lepszy. W dawnej Polsce na rozgrzewkę pito gorący krupnik mieszam pół na pół z gorącym topionym masłem w dużym grubym kieliszku lub kubku.

    Uwaga: chcąc zrobić krupnik mniej korzenny, należy dać połówę wymienionych ilości przypraw ziołowo-korzennych. Krupnik ma barwę złocistobrunatną, charakterystyczny miodowo-korzenny smak i aromat. Zawartość cukru ok. 25%. Pije się go o temp. 10 - 12°C.